ارزیابی وضعیت کیفیت محیط شهری با استفاده از شاخصهای سنجش از دور

یکی از موضوعاتی که طی دهه های اخیر همواره مورد توجه بسیاری از برنامه ریزان و مدیران شهری قرار گرفته است موضوع کیفیت محیط شهری بویژه در مناطق کلانشهری و مجموعه های شهری بهم پیوسته میباشد. در این مقاله سعی بر آن است تا با شناخت و تحلیل وضعیت کیفیت محیطی به قابلیت زیست پذیری تهران پرداخته تا متناسب با آن ملزومات مدیریت بهینه شهری، سازگاری فعالیتها و زیرساختهای شهری و بارگذاری آنها فراهم گردد. بر همین اساس چهار شاخص رایج سنجش از دور شامل (LST,NDVI,NDWI, NDBI) که از جمله شاخصهای رایج در نظارت بر تغییرات محیطی در مدیریت کلانشهری است انتخاب گردید. در نهایت ترکیب شاخصهای ذکر شده فوق منجر به ارایه شاخص کیفیت محیطی کلان شهر تهران گردید. نتایج پژوهش نشان دهنده بالاترین میزان کیفیت محیط شهری در مناطق 1، 3، 7 نسبت به سایر مناطق تهران است . علاوه براین مناطق 17و 15 در سطح پایینی از وضعیت زیست پذیری هستند. برآیند مطالعه حاضر ارایه شاخص کلی سنجش کیفیت محیطی شهری((UEQ با استفاده از تکنولوژیهای نوین در سنجش از دور میباشد که با بسط و گسترش آن میتوان در پایدارسازی و زیستمند نمودن فضاهای شهری گام برداشت.

کلیدواژه ها:

کیفیت محیط شهری ، سنجش از دور ، کیفیت زندگی ، کلانشهر تهران ، شاخص EUQ