کم آبیاری و بهبود فناوری آبیاری؛ راهبردهای بهینه ی سازگاری با تغییرپذیری اقلیم

در این بررسی، راهبرد کم آبیاری بهعنوان راه حلی پایدار برای رویارویی با اثرگذاریهای تغییر اقلیم در دشت همدان-بهار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بدین منظور در آغاز، چگونگی اثرگذاری تغییرپذیریهای دما، بارش و سطح انتشار CO2، بر الگوی کشت در چهار بعد اقتصادی، فیزیولوژی، آبشناسی و هواشناسی بررسی شد. نتایج نشان داد که افزایش سطح انتشار دیاکسید کربن و تغییرپذیریهای اقلیمی ناشی از آن، با کاهش عملکرد گیاهان کشاورزی و نیز کاهش بیلان آبهای زیرزمینی، دارای تاثیر منفی بر الگوی کشت منطقه است و در بدبینانه ترین پیش بینی، کاهش سود ناخالص بخش کشاورزی دشت به میزان 169 میلیارد ریال، کاهش موجودی آب زیرزمینی به میزان 11 درصد و افزایش ارزش اقتصادی نهادهی آب به میزان 21 درصد را تا سال 2040 در پی خواهد داشت. همچنین نتایج نشان داد که با اعمال سیاست 5 درصد کمآبیاری بهینه در کشت گیاهان آببر و نیز استفاده از فناوریهای نوین آبیاری، جبران زیان یاد شده، امکانپذیر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

کم آبیاری ، دی اکسید کربن ، تغییرپذیری اقلیم ، منابع آب زیرزمینی ، ارزش اقتصادی آب