بررسی مزیت نسبی عسل طبیعی ایران با استفاده از شاخص هزینه منابع داخلی

کشور ایران با تولید 74 هزار و 577 تن عسل در سال 1392 در جایگاه هشتم و به لحاظ شمار کندو در رتبه چهارم جهان قرار دارد. ارزش تولید عسل در این سال بالغ بر 11460 میلیارد ریال شده است. در ایران توان و ظرفیت بالایی برای تولید عسل صددرصد خالص صادراتی وجود دارد که از محل صادرات این عسل و فرآورده های جانبی آن، مانند گرده گل، ژل رویال و زهر زنبور عسل سالانه بیش از 2 میلیارد دلار ارز به کشور وارد میشود. بنابراین میتوان از آن به عنوان یک کالا در سبد صادرات غیرنفتی استفاده کرد. در این مقاله شاخص مزیت نسبی صادرات عسل استانهای کشور در سالهای 1388-91محاسبه شده است. برای این منظور، شاخص مزیت نسبی آشکار شده (RCA)، شاخص ضریب مکانی (LQ) و شاخص هزینه منابع داخلی (DRC) محاسبه شده است. نتایج بررسی نشان میدهد که استانهای اردبیل و آذربایجانغربی در بین استانهای کشور دارای مزیت نسبی بالاتری در تولید عسل نسبت به استانهای دیگر دارند. بنابر نتایج به دست آمده از شاخص هزینه منابع داخلی، ایران در تولید عسل دارای مزیت نسبی است.

کلیدواژه ها:

مزیت نسبی ، عسل ، شاخص هزینه منابع داخلی (DRC) ، شاخص ضریب مکان .(LQ)