کاربرد مدل برنامه ریزی خطی چند شاخصه فازی در تعیین الگوی بهینه کشت ارقام برنج در شالیزارهای بابلسر

در این نوشتار به شاخصهای کمی و کیفی مهم و پایهای در تعیین الگوی کشت ارقام برنج خزر، بینام و طارم و10 شاخص از سنجه های مهم دیگر در زراعت برنج توجه شده است. برای این منظور از نظر و تجربه کشاورزان وخبرگان این بخش استفاده شده است. این شاخصها از راه فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی و با بهره گیری از مدل تحلیل توسعه ای چانگ که در آن اعداد مورد استفاده مثلثی فازی هستند، وزن دار شدند. وزن های اولویت بندیشده، در مدل برنامه ریزی خطی به کار گرفته شد و بهترین الگوی کشت در شالیزارهای شهرستان بابلسر در سال زراعی 1390 به دست آمد. در این مدل محدودیتهای اصلی کشاورزان شامل )زمین، آب، سرمایه، نیروی کار،کودهای شیمیایی، تراکتور و سموم دفع آفات گیاهی( در نظر گرفته شد و الگوی بهینه کشت به دست آمد. بنا بر نتایج به دست آمده از تحقیق الگوی کشت بهینه شهرستان بابلسر با استفاده از مدل برنامهریزی خطی معمولی،کشت برنج بینام ) 10200 هکتار( و طارم ) 4200 هکتار( را نشان میدهد، این در حالی است که نتایج مدل ترکیب تحلیل سلسله مراتبی فازی و برنامه ریزی خطی، به واحدهای زراعی شهرستان بابلسر بر پایه وضعیت موجود افزون بر برنج طارم، به جای برنج بی نام کشت برنج خزر را به میزان 10200 هکتار پیشنهاد میکند، که دارای سوددهی بالاتری است.

کلیدواژه ها:

الگوی بهینه کشت ، تحلیل سلسله مراتبی فازی ، مدل تحلیل توسعه ای چانگ ، شهرستان بابلسر