نگاهی به شیوه های ختم کلام در دفتر چهارم مثنوی

مثنوی مولوی به عنوان یکی از برترین آثار ادب فارسی از ویژگی های منحصر به فردی برخوردار است که علاوه بر زیبایی، تاثیر بسزایی در فهم و درک خواننده دارد. یکی از تاثیر گذارترین بخش های یک اثر آغاز و انجام آن است، با بررسی مثنوی مولوی مشخص گردید که وی نیز در ساختار و محتوای پایان داستان ها و حکایات هدفمند عمل کرده است، از این رو به بررسی شیوه های ختم کلام محتوایی و ساختاری ابیات دفتر چهارم پرداختیم چرا که ابیات پایانی داستان ها و تفاسیر مثنوی از ویژگی های مشترک خاصی برخوردارند که از آن جمله می توان به انسجام و پیوند بیت های پایانی با ابیات آغازین و طرح اصلی داستان اشاره کرد و در بخش محتوایی نیز بنا به ضرورت نوع ادبی اثر که عرفانی و اخلاقی می باشد که گاه حاصل کشف و شهودهای عارفانه ی مولوی ست. این شیوه و ترفند ادبی از شاخص های سبکی مولوی ست که حاکی از تعمد و توجه وی به چگونگی ختم کلام است.

کلیدواژه ها:

ختم کلام ، مولوی ، محتوا و مضمون پایانی ، دفتر چهارم