سبک شناسی غزل های حسین منزوی از منظر هنجارگریزی

غزل نو یکی از قالب های شورانگیز و پرمخاطب شعر معاصر است و حسین منزوی ( 1383 - 1325 ه.ش( که از طلایه داران این شیوه است، غزلهای بسیار بدیعی در این قالب سروده است. نویسندگان این مقاله ضمن این که به بررسی غزل نو و سبک منزوی در این شکل غزل پرداختهاند، توجه ویژهای به هنجارگریزی های شاعر دارند و نمونه های مختلف هنجارگریزی بر اساس نظریهی لیچ و دسته بندی کوروش صفوی از آن را در غزلیات منزوی یافته و تقسیم بندی کردهاند که شامل هنجارگریزی آوایی، نوشتاری، واژگانی، نحوی، سبکی، گویشی، زمانی و معنایی است. نویسندگان در این پژوهش دریافتند که هنجارگریزهای واژگانی و معنایی در شعر منزوی جلوه های زیبا و بدیع دارد و تصاویری که وی با هنجارگریزی معنایی آفریده بینظیر است. نتیجه این که منزوی که یکی از مبتکران غزل نو معاصر است و در مضمون شعر مفاهیم تازهای ارایه داده است، در ساختار زبانی نیز با برجسته سازیهای نوین به ویژه در هنجارگریزی واژگانی و معنایی به سبک خود رونق به سزایی بخشیده است.

کلیدواژه ها:

حسین منزوی ، غزل نو ، غزل واره ، هنجارگریزی ، برجسته سازی