سبک شعری مصطفی جمال الدین در مدایح امام حسین(ع)

شعر شیعی به عنوان شاخه ای از ادبیات اسلامی بر نشر مبادی دین، احیای حقایق، زنده کردن دلها و جانها، جاری ساختن روح حماسه و تعهد در رگها تاکید دارد؛ از این رو شاعران شیعه، همواره خطری بزرگ برای حکومتها محسوب میشدند؛ زیرا در خلال مدح اهل بیت (ع)به بیان واقعیتهای جامعه و تحقیر زمامداران می پرداختند و دلها را متوجه حق و حکومت حق میکردند. مصطفی جمال الدین از شاعران متعهد و شیعی عراقی است که با سابقه درخشان خانوادگی ودینی، اشعارش را در خدمت عقاید و باورهایش قرار داده است و به مناسبتهای مختلف قصایدی درباره امام حسین (ع) سروده است. این پژوهش سعی دارد با روش توصیفی- تحلیلی به تحلیل زبانی و سبکی مدایح وی درباره امام حسین (ع) بپردازد تا روشن شود که در هر یک از اشعار، چه مضامینی مورد توجه شاعر بوده و اشعارش ازچه سبک زبانی برخوردار است حاصل پژوهش نشان می دهد یکی از مضامین مورد توجه و بارزشاعر در این اشعار، پیوند گذشته و حال است؛ او در این اشعار نگرانی و دغدغه های خویش رادرباره وضعیت امت اسلامی وجامعه خود بیان میکند. از نظر سبک نیز به کارگیری اوزان متنوع، واژگان مناسب، صنایع ادبی مختلف و توازن نحوی، شعر او را تاثیرگذار و شنیدنی کرده است؛ چنانچه او در هر یک از سطوح سبک، هنر و مهارت خود را نشان داده است، امری که نه تنها بر زیبایی شعر اوافزوده، بلکه مستقیم و غیر مستقیم اندیشه خود را به مخاطب منتقل میکند.

کلیدواژه ها:

شعر متعهد ، امام حسین (ع) ، مصطفی جمال الدین ، زبان ، سبک