بررسی سبک شناسانه ی قصیده کنزالرکاز خاقانی

خاقانی یکی از شاعران گران سنگ ایران زمین است که در قرن ششم هجری میزیست. آثار وی از جمله داده های ادبی با ارزش سرزمین ماست. قصیده کنزالرکاز یکی از قصاید معروف اوست که در وصف کعبه و مدح رسول اکرم (ص) سروده است. وی در سرودن این قصیدهی پر مغز به یکی از بزرگترین مناسک دینی مسلمانان (حج) توجه ویژه ای داشته است. روحیه ی معنوی و رسیدن به معشوق ازلی، درون گرایی و توجه به احوال شخصی و مسایل روحی در این قصیده هویدا است. سبک خاقانی در سرودن این قصیده بهرهگیری از اصطلاحات نجومی، واژه های دین مسیحی، فرهنگ عامیانه، ترکیبات و استعارات و تشبیهات نو است. طرز تازه ی وی در کناره گیری از سبک خراسانی در این قصیده مشهود است. فراوانی لغات و ترکیبات عربی، حرکت به سوی دشواری متن، توجه بیشتر به آرایه های ادبی و به کارگیری ردیف فعلی از ویژگیهای این اثر است. بدین منظور این پژوهش با سبک شناسی اثر از سه دیدگاه زبانی، ادبی و فکری ویژگی های سبکی این قصیده را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد تا بتوان به داده های بسامدی آن دست یافت.

کلیدواژه ها:

قصیده ، کنزالرکاز ، سبک شناسی ، خاقانی