بهینه سازی رفتار دینامیکی طولی بالهای پرنده

هدف از این پژوهش ارائه روش جدیدی برای بهینه سازی رفتار دینامیکی بالهای پرنده در کانال طولی است. در هواگردهایی که دارای پیکره بندی بال پرنده هستند، مسئله مهم در تغییر شرایط از یک وضعیت تعادل به وضعیت تعادل جدید تحریک مودهای دینامیکی طولی به علت اعمال فرامین کنترلی نامناسب است. در این مقاله با استفاده از مدلسازی مسئله به صورت یک مسئله بهینه سازی، مقادیر مناسب برای سرعت و حاشیه پایداری استاتیکی (Static Margin-SM) یا در واقع فرمان مناسب کنترلی eδ مناسب برای تغییر وضعیت بدست خواهد آمد. نقطه برتری روش ارائه شده در این تحقیق اینست که تغییرات اعمال شده در پیکره بندی بواسطه اعمال این روش بسیار اندک است و نیز می توان ملاحظات پایداری و عملکردی را بطور همزمان در نظر گرفت. جهت نمایش ویژگیهای روش جدید پیشنهادی، خصوصیات دینامیک طولی یک پرنده بدون سرنشین با پیکره بندی بال پرنده، بوسیله اعمال روش یاد شده بهبود یافته است. بعد از اجراء روش پیشنهادی در این مقاله ضریب استهلاک مود پریود بلند ξp به مقدار 15٪ افزایش و فرکانس طبیعی این مود به مقدار 28٪ کاهش یافته ضمن اینکه مشخصات مود پریود کوتاه تقریبا تغییری نکرده است.

کلیدواژه ها:

بالهای پرنده ، رفتار دینامیکی ، وضعیت تعادل ، مودهای طولی ، پهپاد