راهبردهای طراحی فضاهای جمعی در مجموعه مسکونی بر مبنای معیارهای محیط آموزش دهنده

محیط بستری برای شکل گیری بسیاری از ویژگی های رفتاری است. بسیاری از صاحب نظران، محیط را دانشگاهی نامیدند که هر فرد با توجه به زمینه ها و استعدادهای خویش می تواند از آن بیاموزد و در معرض تاثیرات آن قرار گیرد. هدف از انجام این پژوهش شناسایی معیارهای طراحی فضاهای جمعی در مجموعه مسکونی با رویکرد محیط های آموزش دهنده می باشد. روش تحقیق در این پژوهش در ابتدا توصیفی تحلیلی بوده و معیارهای فضاهای آموزش دهنده و همچنین شاخصهای کیفیت محیط مسکونی به کمک اسناد کتابخانه ای جمع آوری شده است. سپس با روش تحلیل مضمون معیارهای دو موضوع مذکور تطبیق داده شده و در نهایت راهبردهای طراحی برای فضاهای جمعی در مجموعه مسکونی استخراج شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان دهنده آن است که می توان معیارهای محیط آموزش دهنده را در فضاهای جمعی مجتمع مسکونی بکار گرفت و محیط ها را با طراحی مناسب به محیط های آموزش دهنده بدل نمود. زیرا این معیارها با شاخص های کیفیت سنجی مجتمع مسکونی تطابق دارند. همچنین راهبردهای طراحی ارایه شده مرتبط با هر معیار می تواند راهنمای طراحان در جهت ارتقا سطح کیفی فضاهای جمعی مجتمع مسکونی باشد.

کلیدواژه ها:

فضای باز جمعی ، مسکونی ، محیط آموزش دهنده ، راهبرهای طراحی