طراحی بهینه و مقاومسازی خاکریزهای نظامی و مهندسی با ژیوتکستایل تحت اثر انفجار

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 340

فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CEUCONF05_619

تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1397

چکیده مقاله:

کشورپهناورجمهوری اسلامی ایران با توجه به ویژگیهای منحصراش همواره مورد طمع دشمنان بوده وخواهد بود،در دفاع آینده،که معمولا با انفجارهای شدید نیروهای متجاوز آغاز میگردد، می بایست در اولین اقدام سازه های تدافعی مناسبی برای دفاع همه جانبه و کاهش تلفات احداث نماییم که مهمترین سازه در آن هنگام، خاکریزهای نظامی می باشد.ازآنجایی که خاک تحت انفجار و نیروهای حاصل ازآن مقاومت نسبتا ضعیفی از خود نشان می دهد جهت مقاوم سازی آن دراین تحقیق از ژیوتکستایل استفاده گردید درادامه تلاش گردید تا با استفاده از نرم افزارABAQUS با مدلسازی سه بعدی خاکریزهای نظامی غیرمسلح ومسلح با (3،5،10) لایه ژیوتکستایل تحت تاثیر(50،100،150،250،500)کیلوگرم (TNT) با فواصل مختلف 5 و10متر، میزان مقاومت خاکریزهای نظامی را با توجه به میزان تغییرمکان وتنش های وارده به آن نسبت به خاکریز نظامی غیرمسلح بررسی و بهترین مدل انتخاب گردد. نتایج حاصل از40 مدل در این تحقیق حاکی از آن است که مقدارتغییرمکان خاکریز با افزایش مقدار TNT وکاهش فاصله آن در نمونه غیرمسلح بشدت افزایش می یابد.همچنین تعداد لایه های(GEOTEXTILE) تاثیر زیادی بر عملکردخاکریزهای نظامی تحت بار انفجاری دارد. بطوریکه تعداد مشخص3 لایه ژیوتکستایل تاثیر بسزایی در مقاومت خاکریزنظامی مورد طراحی، نسبت به تغییرمکان ایجاد نمود .اگرچه با افزایش تعداد لایه ها ظرفیت باربری سیستم نسبت به خاکریزغیرمسلح افزایش یافت اما به هرحال خاکریز نظامی مسلح با 3 لایه ژیوتکستایل نسبت به سایر خاکریزهای مسلح شده کمترین مقدار تغییرمکان نسبت به بارهای انفجاری را برای مدل مورد نظر ایجاد نمود، در نتیجه با بررسی صورت پذیرفته جهت مقاوم سازی مشخص گردیدبهترین و موثرترین عملکرد خاکریز نظامی را خاکریزمسلح شده با 3 لایه ژیوتکستایل نسبت به خاکریز غیرمسلح ازلحاظ مقاومت در برابرتغییرمکان، ایجاد می نماید.بطوریکه مقاومت 57 درصدی تحت اثر 500 کیلوگرم (TNT) با فاصله 5 متر با توجه به شدت آن از محل انفجار ازخود نشان داد.

نویسندگان

احسان میر

گروه عمران ، دانشکده فنی و مهندسی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی ، زاهدان ، ایران

علی قدس

استادیار گروه عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان، زاهدان، ایران