لزوم کاربرد الگوهای بهینه برنامه ریزی شهری با توجه به اصول توسعه پایدار در استقرار هسته های کارآفرینی در محیط های شهری

کارآفرینی مفهومی است که در طی آن فرد کارآفرین با ایده های نو، خلاق و شناسایی فرصت های جدید با بسیج منابع، به ایجاد کسب و شرکت های نو، سازمان های جدید و نوآور رشد یابنده مبادرت میورزد. امروزه شهرها به عنوان مصرف کننده و توزیع کننده اصلی کالاها و خدمات، کانون توجه بحث پایداری شده اند. نا برای این منظور دستیابی به یک وضعیت پایدار واقعی در شهرها، تدوین سیاست هایی جامع و مستدل ضروری است. دسترسی همه صاحبان ایده به مراکز پرورش و توسعه خلاقیت، پتانسیل ارزشمندی را از خلاقیت به صورت دایمی برای شهرها فراهم می کند. باتوجه به اهمیت تولید اشتغال در جامعه و نیز لزوم پیش بینی مراکز تجمع انسانی در برنامه ریزی شهری، جهت گیری استراتژی ها باید به گونه ای باشد که ضمن مطالعات دقیق و ارزیابی آثار استقرار هسته های کارآفرینی در بافت شهری، جریان و فرآیند خطی متابولیسم شهری به متابولیسم چرخه ای نزدیکترشود. در واقع هدف اصلی از مطرح شدن مسیله توسعه پایدار در استقرار مراکز کارآفرینی، توجه به استمرار فعالیت ها و اشتغال در جامعه شهری بوده، به نحوی که این موضوع بر ساختار اجتماعی و اقتصادی به نحوی اثرگذار باشد که داده ها و برون دادهای این روند موجب حیات دوباره و پایداری چرخه گردد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، برنامه ریزی شهری ، کارآفرینی ، هسته های کارآفرینی ، کاربری شهری