تبیین اصول و راهکارهایی جهت طراحی و ساخت پارک شهری برای استفاده نابینایان در جهت افزایش سلامت و بهداشت روانی

امروزه آثار مثبت فضای سبز و گردش در پارک و مکان های تفریحی برای همه آشکار است. شهرها با افزایش کیفیت فضای شهری خود سعی در افزایش رضایت مردم هر چه بیشتر مردم دارند. در این بین با افزایش توجه به برابری اجتماعی به قشرهای حساس و خاص جامعه نیز توجهی بیشتر می شود. اقشاری همچون زنان، کودکان، سالمندان و معلولان. هرچند در ضوابط شهری به سهولت دسترسی معلولان و توانایی مسیر یابی آنان توجه شده است اما برای داشتن جامعه ای که از همه جهت بهداشت روانی آن تامین شده باشد کافی نیست. گرایشات فعلی معماری و طراحی منظر که بیشترین تمرکز خود را بر ساخت مناظر زیبا گذاشته اند در واقع بخشی از افراد جامعه که شامل نابینایان و کم بینایان هستند را نادیده گرفته اند. با توجه به محدودیت های خاص مورد نیاز نابینایان در این پژوهش تلاش شده است تا با در نظر گرفتن توانایی های خاص نابینایان در دیگر حواس خود راهکارهایی جهت طراحی پارک شهری ارایه دهد که علاوه بر مناسب بودن برای افراد عادی جامعه بتواند بهترین خدمات را برای افزایش سلامت و بهداشت روانی نابینایان عرضه کند. در این پژوهش اطلاعات کتابخانه ای جمع آوری شده با استفاده از روش تحلیلی-توصیفی بررسی شده است و در نهایت راهکارهایی ارایه شده است که توسط آنها می توان دیگر حس های نابینایان و مردم از جمله شنوایی، بویایی، چشایی و لامسه را تحریک و تقویت کرد و از این طریق با افزایش حضور آنها در جامعه به افزایش سلامت و بهداشت روانی جامعه کمک کرد.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، پارک شهری ، نابینایان ، بهداشت روانی