تبیین روش های بهره گیری از سازواره های طبیعی در معماری

باتوجه به ابعاد گسترده مشکلات زیست محیطی در قرن حاضر و با درنظرگرفتن گرایش هایی که برای حل این مشکلات شکل گرفته اند از یک سو، و گسستن رابطه میان طبیعت و انسان در بناهای معاصر از سوی دیگر، انسان ها همواره به دنبال ایجاد یک رابطه منطقی و مناسب با طبیعت بوده اند. معماری یکی از مهم ترین حوزه هایی است که رابطه انسان با طبیعت در قالب آن تجلی یافته است. این در حالی است که گسست رابطه میان انسان و طبیعت بر چگونگی رابطه معماری با طبیعت تاثیر شایانی نهاده است. بنابراین انسان امروزی در وضعیتی است که احیای رابطه هماهنگ با طبیعت را در زندگی خود جستجو می کند. در این راستا، پژوهش حاضر نیز در جهت شناخت سازواره های و بهره گیری مطلوب از آنها در معماری است. روش پژوهش حاضر، کیفی است. بدینصورت که ابتدا با استناد به منابع کتابخانه ای، اطلاعات مورد نیاز جمع آوری شده و سپس به روش توصیفی-تحلیل به تجزیه و تحلیل اطلاعات پرداخته می شود. بنابراین در مرحله اول به بررسی سازواره های طبیعی، خواص و انواع آنها و همچنین روش های بکارگیری آن ها در معماری، پرداخته شد. در نهایت نیز راهکارهایی در جهت بهره گیری مطلوب از سازواره های طبیعی در حوزه معماری ارایه گردید.

کلیدواژه ها:

معماری ، سازواره ، طبیعت ، ارتباط معماری با طبیعت ، الگوهای طبیعی