تهیه نانوذرات کیتوزان/ پلی اتیلن گلایکول – گلی سریتینیک اسید برای دارورسانی هدفمند siRNA علیه ژنTORC2

در بیماران دیابتی تولید گلوکز از کبد افزایش می یابد و افزایش در بیان ژن TORC2 باعث هایپرگلایسمی ناشتا می شود .سیستم های پلیمری کاتیونی به عنوان حامل ژن و پلیمر کیتوزان دارای مزیت هایی از قبیل سمیت پایین، تحریک سیستم ایمنی پایین و زیست سازگاری بالا می با شند. از طرفی PEGylation کیتوزان باعث افزایش پایداری ذرات شده و باعث افزایش زمان گردش پلاسمایی ذرات می شود. با توجه به اینکه برای درمان موثر نیاز به هدفمند کردن می باشد از گلی سریتینیک اسید (GA) که در سطح سلول های کبد گیرنده هایی برای اتصال آن وجود دارد در این مطالعه به عنوان عامل هدفمند کننده استفاده شد. سنتز گلی سریتینیک اسید- پلی اتیلن گلایکول با استفاده از دستگاه FT-IR و NMR بررسی شد و نانوذرات کیتوزان هدفمند با روش Ion gelation تشکیل شدند و نانوذرات حاصل اندازه ذره ای کمتر از 200 و پتانسیل زتا حدود 5+ داشتند. تست پایداری در سرم و هپارین انجام شد و نتایج به خوبی نشان دادند که در شرایط مختلف نانوذرات هدفمند پایدار هستند. مطالعات سمیت و برداشت سلولی نانوذرات انجام شد و نشان داد که نانوذرات سمیتی ندشاته و نانوذرات هدفمند برداشت 2 برابری دارند. در ادامه نتابج مهار بیان ژن نشان داد که نانوذرات به خوبی می توانند در مقایسه بالیپوفکتامین ژن مسیول گلوکونیوژنز را مهار کنند . در این مطالعه نشان داده شد که نانوذرات کیتوزان هدغمند شده با گلی سریتینیک اسید می توانند کاندید خوبی برای مهار گلوکونیوژنز باشند و پایداری خوبی در سرم دارند.

کلیدواژه ها:

Diabetes ، Gene ، Nanoparticle ، G6P