داغ فقر به مثابه مانع توسعه در جوامع پیرامونی و نیمه پیرامونی (فقر مکانیکی و فقر پسامکانیکی)

فقر به مفهوم ناداری و نداشتن منابع و پایگاه مالی است. درگذر زمان فقر، نیز مفهوم خود را از رویکرد اقتصادی به رویکرد اجتماعی تغییر داده است. اگر سنت دورکیمی را مبنای شکل گیری مطالعات اجتماعی قرار بدهیم، با مفهوم فقر مکانیکی و فقر پسامکانیکی مواجه هستیم. فقر در عصر مکانیکی، به دلایل شباهت ساختاری اجتماع، آنچنان نمایان نمی شد، گذر جوامع، باعث تمایز بیشتر مسیله فقر و ثروت در عرصه اجتماع گردید. فقرا در گذشته، در عرصه عمومی، در ساختار اجتماعی، همگام با ثروتمندان، به مشارکت بر میخاستند، گرچه به زعم وبلن، حس مصرف متظاهرانه یا تن آساییی طبقه های بالادست، ناخواسته، برای هویت بخشی به تمایز و فاصله اجتماعی، اعمال می شد، اما شکاف منزلتی و عمده بین آن ها، قابل تشخیص نبود. مدرنیته گرایی، نوعی بحران در معادلات اجتماعی ایجاد نمود، نمونه آن، نمایان شدن ( عریان شدن ) فقر در لایه های ساختاری بود که باعث تنزل پایگاهی آن ها و افزودن به مرتبه اقشار مرفه جامعه گردید. در جوامع نیمه پیرامونی و پیرامونی، فقر به عنصری خطرناک و انقلاب آفرین تبدیل می شود، چرا احساس محرومیت و ناکامی اجتماعی بین فقرا در مقایسه با مرکز، باعث انقلابی عمل نمودن، کنشگران محروم از آن پایگاه می گردد. نتایج بررسی پژوهش حاضر نشان می دهد که در تاریخ، اکثر انقلاب ها و شورش های اجتماعی در جوامع پیرامونی و نیمه پیرامونی، از طبقه محروم اجتماعی به ویژه دهقانان، کارگران، طردشدگان اجتماع، فقرا و شکسته از لایه های اجتماعی برخاسته است و همین امر در آینده اجتماعات نوین، نیز به تبع اثرگذار محسوب می گردد.

کلیدواژه ها:

فقر ، جوامع پیرامونی ، کنشگران ، وبلن ، جوامع نیمه پیرامونی