برنامه ریزی یکپارچه کاربری و حمل و نقل عمومی با رویکرد بهینه سازی با اهداف چندگانه نمونه موردی: منطقه 22 تهران

با توجه به شواهد موجود از برهم کنش میان دو حوزه برنامه ریزی شهری و حمل ونقل شهری و هم افزایی بالقوه ناشی از تصمیم گیری یکپارچه حمل ونقل و کاربری زمین در راستای دستیابی به اهداف توسعه پایدار شهری، در این پژوهش مسیله تخصیص بهینه تراکم و کاربری و مکان یابی ایستگاه ها و کریدور حمل ونقل عمومی در قالب یک مسیله بهینه سازی ریاضی یکپارچه با اهداف چندگانه مدل سازی شده است. اهداف مدل با توجه به مبانی توسعه مبتنی بر حمل ونقل عمومی، عبارتند از: بیشینه سازی تراکم سکونت و فعالیت تخصیص یافته به نواحی مجاور ایستگاه های حمل ونقل، کمینه سازی فاصله شاخص اختلاط کاربری از مقدار مطلوب هر ناحیه و کمینه سازی هزینه های سامانه حمل و نقل عمومی اعم از هزینه احداث ایستگاه ها و مسیرها. متغیرهای تصمیم مدل شامل کاربری و تراکم تخصیص یافته و مکان یابی ایستگاه ها و مسیرهای بهینه سامانه حمل ونقل عمومی هستند و محدودیت هایی در قالب الزامات توسعه سامانه حمل ونقل، عدم مغایرت اساسی با طرح های شهری فرادست و محدودیت های زیست محیطی به مدل افزوده شده است. به منظور حل مدل و تبدیل آن به یک مدل بهینه سازی تک هدفه از رویکرد نیل به آرمان استفاده شده است. مدل ورویکرد پیشنهادی دریک نمونه موردی درمنطقه 22 تهران پیاده سازی شده و نتایج آن موردتجزیه و تحلیل قرارگرفته است

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی کاربری زمین ، برنامه ریزی حمل ونقل عمومی ، توسعه پایدارشهری ، توسعه مبتنی برحمل ونقل عمومی ، بهینه سازی با اهداف چندگانه