ارزیابی میزان مواجه ه ی صوتی و ارتباط آن با رفتار رانندگی در تاکسیرانان خطی شهر قزوین در سال 1396

تخلفات رانندگی همواره یکی از علل بروز مشکلات و حوادث ترافیکی می باشد که میتواند علل متعددی داشته باشد، اما علل انسانی به عنوان اصلی ترین عامل موثر بر تخلفات می باشد لذا مطالعه حاضر با هدف ارزیابی مواجه ه صوتی و ارتباط آن با رفتار رانندگی انجام شد. در فاز اول تحقیق، مطابق استاندارد 9612 : 2009 ISO ، دزیمتری کوتاه مدت 4ساعته (2ساعت در شیفت صبح و 2ساعت در شیفت عصر) بر روی 70راننده به هنگام کار معمول روزانه رانندگان انجام شد و در نهایت ترازم عادل ساعته محاسبه گردید. پرسشنامه ها شامل پرسشنامه های دموگرافیک و رفتار رانندگی منچستر بودند. بر اساس نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیر سون، بین میزان مواجهه صوتی رانندگان و رفتار رانندگی ارتباط معنی۔ داری وجود دارد (0 / 05> p) و همچنین از بین متغیرهای دموگرافیک - اجتماعی، متغیر سن، تحصیلات و سابقه رانندگی در مسیر منتخب ارتباط معنی داری با رفتار رانندگی دارند. براساس نتایج حاصل از آزمون رگرسیون لجستیک خطی، بین مواجهه صوتی رانندگان و مولفه های مختلف رفتار رانندگی ارتباط معناداری وجود دارد. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که آلودگی صوتی عامل بسیار مهمی در افزایش خطاها و لغزش های رانندگی می باشد این مطلب موید ضرورت تدوین استانداردهای حدود مجاز مواجهه شغلی صدا می باشند

کلیدواژه ها:

مواجه ه صوتی ، دزیمتری ، رفتاررانندگی ، تاکسیرانان خطی