ساختار شناسایی و اولویت بندی نقاط پرخطر محورهای برون شهری با استفاده از روش ترکیبی ماتریس ریسک و شباهت به گزینه ایده آل (مطالعه موردی: محور همدان خسرو آباد)

عوامل بسیاری در وقوع تصادفات و شدت آن موثر هستند. با انجام بازدیدهای میدانی می توان بسیاری از موارد مربوط به شرایط ایمنی جاده را شناسایی نمود. تاریخچه تصادفات محور نیز در شناسایی نقاط حادثه خیز دارای اهمیت بالایی است. از طرف دیگر، محدودیت بودجه و زمان باعث می شود که امکان ایمن سازی تمام نقاط ضعیف از نظر ایمنی به صورت همزمان وجود نداشته باشد. بنابراین اولویت بندی نقاط نیز ضرورت دارد. در این مطالعه با استفاده از معیارهای محیطی خرابی سطح روسازی، مشکلات مربوط به علایم عمودی، مشکلات مربوط به علایم افقی، مشکلات حریم و کناره جاده، مشکلات مربوط به تجهیزات راه و مشکلات نواحی انتقالی، تراکم دسترسی ها، نقاط دارای مشکل ایمنی شناسایی می شود. تاریخچه تصادفات و همچنین وزن هر یک از پارارمتر ها که با استفاده از پرسشگری از کارشناسان ایمنی به دست می آید، نقاط پرخطر محور همدان - خسروآباد به طول 65 کیلومتر شناسایی و با استفاده از ترکیب روش ریسک نقاط در ماتریس ریسک احتمال - شدت وقوع حادثه و شباهت به گزینه ایده آل (TOPSIS اولویت بندی شده اند. نتایج نشان داد که مقاطع 3035و60-65و45-50این محور دراولویت بالاتری برای ایمن سازی قراردارند

کلیدواژه ها:

ایمنی ترافیک ، بازرسی ایمنی راه ، اولویت بندی نقاط پرخطر ، ماتریس ریسک ، تاپسیس