بررسی پرتکل های مسیر یابی VBF ،HHVBFوDBR در شبکه های حسگر زیر آب

شبکه های حسگر بی سیم زیر آب به عنوان یکی از زمینه های مهم تحقیق برای حفاظت و بهره برداری از اقیانوس شناخته می شود. گره های حسگر زیر آب در برنامه های مختلف مانند جمع آوری داده های اقیانوسی، نظارت بر آلودگی، اکتشاف دریایی، پیشگیری از حوادث پشتیبانی ناوبری و برنامه های نظارت تاکتیکی استفاده می شود. علاوه بر این، وسایل نقلیه بدون سرنشین یا خودمختار AUVs ،UUVs مجهز به حسگرها، اکتشاف منابع زیرزمینی طبیعی و جمع آوری داده های علمی را در ماموریت های نظارت مشترک انجام می دهند. اما در UWSN بسیاری از مشکلات فنی و تحقیقاتی وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرند. کنترل دسترسی به رسانه در شبکه های حسگر بیسیم زیرآب با چالش های متعددی چون پهنای باند محدود، تاخیرهای متغیر و طولانی، نرخ خطای بیتی بالا، قطعی ارتباط، نامتقارن بودن کانال (ازلحاظ امکان ارسال همزمان گیرنده و فرستنده) و پدیده محوشدگی و چند مسیرگی روبروست؛ بنابراین محیط زیرآب دارای محدودیت ها و چالش های متعددی است و طراحی پروتکل MAC که بتواند بر این محدودیت ها و چالش ها فایق آید کار بسیار مشکلی است. در اینجا به بررسی دو دسته مهم از الگوریتم های مک زیرآب می پردازیم و با شبیه سازی، الگوریتم های بررسیشده را ازنظر انرژی مصرف شده و تاخیر و نرخ سالم رسیدن بسته ها در مقصد با یکدیگر مقایسه کرده و بهترین الگوریتم مک را ازنظر انرژی مصرفی یا تاخیر یا نرخ سالم رسیدن بسته ها به مقصد را معرفی میکنیم.

کلیدواژه ها:

مسیریابی ، شبکه های حسگر بی سیم ، پرتکل TMAC ، RMAC ، MAC