بررسی استحکام ترکیدگی پارچه های حلقوی تاری سوراخدار مورداستفاده در مش جراحی

مش جراحی، پارچه ای با تخلخل زیاد است که عمدتا به روش حلقوی تاری و از نخ های مونوفیلامنت ذوب ریسی شده از جنس پلی پروپیلن، پلی استر و یا پلی تترافلویوراتیلن تولید میشود. موارد استفاده از مشهای جراحی، درمان فتق و درمان بیماری افتادگی اندام های لگنی و ... است. از میان خواص مکانیکی مشها، استحکام کششی، استحکام ترکیدگی و مقاومت جرخوردگی از اهمیت ویژه ای برخوردارند. در این تحقیق، پارچه های حلقوی تاری سوراخدار با 5 طرح بافت رایج در تولید مشهای تجاری با استفاده از مونوفیلامنت پلیپروپیلن بافته شده و تحت آزمایش استحکام ترکیدگی قرار گرفتند و نتایج حاصل، تجزیه و تحلیل و بررسی شدند. طرح بافتهای مورد بررسی شامل تریکو، شبه سندفلای، سندفلای، سوراخ سوزنی و شبه مارکوزیت میباشد. باتوجه به نتایج حاصل، میزان استحکام ترکیدگی پارچه ها ، ارتباط مستقیمی با وزن واحد سطح آنها دارد. باتوجه به اینکه نیروی ترکیدگی همه پارچه های مورد بررسی از نیروی ترکیدگی بافت فاشیا بدن موجود زنده بیشتر بود، با در نظر گرفتن دیگر خواص مهم مش یعنی تخلخل بیشتر و وزن سبکتر، پارچه با طرح بافت شبه مارکوزیت به عنوان بهترین طرح بافت انتخاب شد.

کلیدواژه ها:

استحکام ترکیدگی ، پارچه سوراخدار ، تخلخل ، فتق ، مش جراحی