ارزیابی پدیده پیری در مقره های پلیمری شبکه توزیع با تحلیل ویژگی های جریان نشتی و تحلیل هارمونیکی آن

در سال های اخیر از مقره های پلیمری به دلیل مزایای فراوانی، از قبیل آب گریزی، هزینه کمتر، وزن کمتر، استقامت مکانیکی و الکتریکی بیشتر و تلفات سطحی کمتری که نسبت به مقره های سرامیکی دارند، بطور گسترده ای در شبکه های انتقال و توزیع استفاده می شود. از جمله معایب اینگونه مقره ها آسیب پذیری آن ها در اثر شرایط مختلف محیطی از قبیل نمک، رطوبت، گرد و غبار، باران ، اسید و اشعه ماوراء بنفش ناشی از نور خورشید می باشد که سبب بروز واکنش های شیمیایی بر روی سطح مقره می شوند. این تغییر ها سبب بروز خللی در عملکرد طولانی مدت مقره پلیمری بر روی خطوط نیرو خواهد شد، که به آن فرآیند پیری مقره های پلیمری گویند. آبگریزی، از جمله قابلیت های منحصر بفرد مقره های پلیمری است که از به هم پیوستن قطرات آب بر روی سطح مقره که در نهایت سبب افزایش جریان نشتی بر روی سطح می شود جلوگیری می کند. با کاهش آبگریزی بر اثر واکنش های شیمیایی رخ داده بر روی سطح مقره، جریان نشتی بر روی سطح افزایش یافته و در نهایت سبب فرسایش و خوردگی سطح مقره می شود. خوردگی یک فرایند برگشت ناپذیر می باشد که سبب تخریب مواد پلیمری سازنده مقره پلیمری می شود و از جمله ضررهای آن کاهش آبگریزی می باشد. به حداقل رساندن پارامترهای مورد نیاز برای اندازگیری وعدم وابستکی مستقیم این معیارها به کلاس آبگریزی و مقدار رطوبت است و با عدم آگاهی از این پارامترها نیز می توان در خصوص وضعیت کاری مقره قضاوت نمود. در این مقاله با مطالعه جریان نشتی، معیار مناسبی برای مشخص نمودن وضعیت سطح مقره پلیمری و میزان فرآیند پیر شدگی آن ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

آبگریزی ، جریان نشتی ، فرسایش و خوردگی ، محفظه مه نمکی ، مقره های پلیمری