درس پژوهی به زبان ساده

امروزه درس پژوهی مورد توجه بسیاری از کشورهای جهان ازجمله ایران شده است. سابقه و پیشینه درس پژوهی به کشور ژاپن در ساا 1870 می رسد که درآن معلمان ژاپنی با روش سخنرانی آشنا شدند ، زیرا تا قبل از سال ها تنها روش تدریس به صورت خصوصی بود. شواهدی نیز نشان می دهد که از 50 سال پیش در ایران نیز از درس پژوهی استفاده شده است از جمله این شواهد می توان به جلسه شورای آموزگاران دبستان سعدی شهر پاوه در سال 1339 اشاره کرد. در تعریف درس پژوهی می توان گفت که روشی است که معلمان با همدیگر در جهت موانع و مشکلات یادگیری دانش اموزان با همدیگر مشارکت می کنند و به طراحی، اجرا، مشاهده، ارزیابی و تجدینظر می پردازند و در نهایت در تجارب یکدیگر سهمی می شوند. هدف از درس پژوهی توسعه و ارتقای حرفه ای معلمان، بهبود فرایند یادگیری، کاهش موانع یادگیری و افزایش کیفیت آموزش است معلمان از این طریق به موضوع درس آگاهی بیشتری می یابند، تمرکز بیشتر بر درس دارند، طرح درس خود را توسعه می دهند، با همدیگر مشارکت می کنند، در مورد چگونگی تفکر و یادیگری دانش آموزان و موانع یادگیری به کاوش می پردازند و دانش خود را در مورد تدریس افزایش می دهند. درس پژوهی شامل نه مرحله است که عبارتند از: تشکیل گروه، تبیین مسیله، برنامه ریزی، تدریس و مشاهده آن، ارزیابی تدریس ، تجدینظر در طرح درس، آموزش درس تجدیدنظر شده، ارزیابی تدریس دوم و سهیم شدن در نتایج

کلیدواژه ها:

درس پژوهی ، توسعه حرفه ای ، بهبود یادگیری