رویکرد کیفری ایران و انگلستان به پیشگیری از بزه دیدگی مکرر زنان

پیشگیری کنشی و عمدتا دو مدل رایج آن یعنی پیشگیری اجتماعی و پیشگیری وضعی، در صدد آن است تا ضمن بررسی کم و کیف تاثیر عوامل و موقعیت های جرم زای اجتماعی و فردی، از بزه دیدگی اولیه زنان جلوگیری کند. افزایش نرخ بزه دیدگی زنان، با توجه به اثرات سوء و ماندگار آن بر روح و روان آنان از یک سو و تهدید جامعه از طریق ایجاد احساس نا امنی و اینکه معمولا بزه دیدگان امروز، بزهکاران فردا هستند. پیشگیری واکنشی نیز با تدوین قوانین و مقررات و ایجاد بینش حمایتی از زنان بزهدیده در بخش های مختلف نظام عدالت کیفری، در جهت پیشگیری از بزه دیدگی مکرر زنان، گام بر می دارد. با توجه به اینکه پیشگیری اولیه از بزه دیدگی زنان هم چنان رکن اصلی در پیشگیری به شمار می رود، تحقیق حاضر عمدتا در این راستا گام برداشته است. یافته های تحقیق که با یک روش تحلیلی توصیفی، به دست آمده، مبتنی بر این حقیقت است که برای بالا بردن توان پیشگیری از بزه دیدگی زنان، باید زمینه های موثر بر آن شناخته شوند، زیرا تنها با شناسایی این زمینه ها است که می توان قدم هایی در جهت پیشگیری و درمان آنها برداشت. بنابراین مهم ترینهدفی که در این تحقیق مد نظر قرار گرفته است، بررسی و شناخت مهم ترین زمینه های موثر بر بزه دیدگی زنان در سه سطح اجتماعی (فرهنگ، اقتصاد، خانواده و آموزش)، فردی (خصوصیات زیستی و روانی) همچنین عوامل موقعیتی (از جمله فرصت های ارتکاب جرم) و به دنبال آن ارایه راه حل های علمی قانونی مناسب به منظور اجرای اقدامات پیشگیرانه است. بدیهی است موضوع تحقیق تحت عنوان رویکرد حقوقی کیفری ایران و انگلستان به پیشگیری از بزه دیدگی زنان اگرچه درصدد آن نیست که مطالعه علمی جامعی درباره بزه دیدگی زنان به دست دهد، بااین حال ماهیت تحقیق طالب آن است تا هر گونه ساز وکار پیشگیرانه، بویژه با نگاه به سیاست جنایی ایران و انگلستان ارایه شود

کلیدواژه ها:

پیشگیری ، مجازات سیاست جنایی ، بزه دیدگی زنان ، انگلستان ، ایران