ارزیابی و اولویت بندی موانع استقرار مدیریت زنجیره تامین سبز با رویکرد فازی (مطالعه موردی: صنایع تولیدی)

قوانین زیست محیطی و مزیت های رقابتی سبب پذیرش فعالیت های گوناگون زیست محیطی توسط تولیدکنندگان شده است. تعهد رسمی مدیریت ارشد سازمان (مدیر امور زیست محیطی)و اعمال ملاحظات لازم برای بهبود عملکرد اعضای زنجیره و میزان منابع سازمانی (مالی و انسانی) و روابط بلندمدت و سطح یا میزان روابط تجاری با اعضای زنجیره، عوامل موثر در اجرای زنجیره تامین سبز است. در این پژوهش با مرور ادبیات نظری و نظرسنجی از خبرگان و کارشناسان، موانع پیاده سازی مدیریت زنجیره تامین سبز، شناسایی شدند که این عوامل عبارتند از: عدم تعهد مدیریت ارشد، عدم آگاهی عمومی و کمبود دانش، عدم تشویق سازمانی، عدم حمایت دولت، مقاومت در برابر پیشرفت فناوری و تکنولوژی، عدم اجرای فعالیت های سبز، افزایش هزینه اجرا (مالی)، کاهش مشارکت و پشتیبانی، کیفیت پایین نیروی انسانی. سپس عوامل شناسایی شده، رتبه بندی و اهمیت سنجی گردید. بدین منظور از روش تحلیل سلسله مراتبی به عنوان یک تکنیک تصمیم گیری استفاده شده است. پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر گردآوری اطلاعات، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه آن دربرگیرنده 12 نفر از مدیران و کارشناسان یکی از صنایع تولیدی استان فارس بوده است. تجزیه و تحلیل داده ها بیانگر این است که عامل عدم تعهد مدیریت ارشد از بین دیگر عوامل، بالاترین رتبه را کسب کرده است. نتایج این پژوهش برای صنایعی که قصد برنامه ریزی در سطح راهبردهای مدیریت زنجیره تامین سبز دارند، قابل استفاده است

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، مدیریت زنجیره تامین سبز ، موانع پیاده سازی ، تحلیل سلسله مراتبی