بررسی تاثیر آموزش حین کار بر عملکرد کارکنان و نقاط ضعف و قوت آن

آموزش یکی از راه هایی است که قاعدتا می بایست حس توانمندی و عملکرد کارکنان اداره ها را پرورش دهد. توانمندسازی کارکنان یکی از تکنیکهای موثر برای افزایش بهره وری کارکنان و استفاده بهینه از ظرفیت و تواناییهای فردی و گروهی آنها در راستای اهداف سازمانی است. توانمندسازی فرایندی است که در آن از طریق توسعه و گسترش نفوذ و قابلیت افراد و تیمها به بهبود و بهسازی مستمر عملکرد کمک میشود. در این پژوهش، ضمن بررسی رابطه بین آموزش و توانمندسازی کارکنان سازمان آموزش و پرورش سطح توانمندی آنها نیز سنجیده شده است. روش تحقیق به کار گرفته شده توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری تحقیق را کلیه کارکنان رسمی دارای مدرک لیسانس و بالاتر آموزش و پرورش استان تهران، تشکیل می دهند. داده های مربوط به ساعات آموزش ضمن خدمت کارکنان از شناسنامه های آموزشی آنان استخراج شده، داده های مربوط به سطح توانمندی کارکنان نیز از طریق مصاحبه و پرسشنامه به دست آمده است. نتایج تحقیق نشان می دهند که سطح توانمندی کارکنان مورد بررسی در این اداره، در تمامی ابعاد بالاتر از میانگین است.

کلیدواژه ها:

آمورزش حین خدمت ، عملکرد کارکنان ، آموزش و پرورش