مدل پردازی رابطه پنج عامل بزرگ شخصیت با طلاق عاطفی با استفاده از تحلیل مسیر در دانشجویان متاهل دانشگاه های شهر تهران

هدف: هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین هر یک از پنج عامل بزرگ شخصیت با طلاق عاطفی در بین دانشجویان متاهل دانشگاه های شهر تهران بود. روش: روش تحقیق از نوع مطالعه توصیفی- همبستگی و نمونه آماری شامل 400 نفر از دانشجویان متاهل در حین تحصیل در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه های تهران شمال، تهران مرکزی، تهران جنوب، تهران غرب، علوم و تحقیقات و شهید بهشتی و علامه طباطبایی و خواجه نصیر طوسی شهر تهران درسال 1396 که با روش نمونه گیری در دسترس و از نوع داوطلبانه انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه پنج عاملی نیو (FFI) و پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن جمعآوری و از شاخصهای آمار توصیفی میانگین، انحراف استاندارد و ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. برای بررسی ارتباط بین متغیرها و تحلیل اثرات متغیرها بر یکدیگر از ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین عامل روان آزرده خویی و طلاق عاطفی زوجین رابطه مثبت معنی دار وجود دارد. بین عامل برون- گرایی، عامل پذیرا بودن و طلاق عاطفی زوجین رابطه معکوس معنیدار وجود دارد. بین عامل سازگاری، عامل مسیولیت پذیری و طلاق عاطفی زوجین رابطه معنیدار وجود ندارد. نتیجه گیری: بین ویژگی های شخصیتی زوجین با طلاق عاطفی رابطه وجود دارد. عامل های روانآزردهخویی، برونگرایی و پذیرا بودن تاثیر معناداری بر احساس طلاق عاطفی دارند و روانآزردهخویی پیشبینی کننده معنی داری در بروز طلاق عاطفی است.

کلیدواژه ها:

مدل پنج عاملی شخصیت ، شخصیتی ، طلاق عاطفی