بررسی تاثیر عامل اقلیم و تکنیک ساخت بر ساختار گونه های مسکن روستایی (کپر)

در نواحی جنوب استان کرمان و در میان شهرستان های کهنوج و منوجان در محدوده روستای چغوکی گونه هایی ازمعماری مسکونی در میان اقوام رمشکی و مارزی دیده می شود که نمونه ای ارزنده از دانش بومی در ساخت مسکنروستایی را نشان می دهد. چنان که گونه ای هم ساز بین معماری و شرایط زیست محیطی ایجاد شده است که در عینحال با موقعیت اقتصادی، جغرافیایی و اقلیمی این مناطق همگون می باشد. این امر خاصه میان اقوام رمشکی که با بهکارگیری مصالح بوم آورد و خلق تکنیک های ویژه ساخت خود را نشان می دهد، که کارآمد ترین روش پاسخ گویی بهنیازهای فیزیکی و روحی ساکنان این منطقه می باشد. از سوی دیگر این اقوام در سال 1350 از منطقه رمشک که درجنوبی ترین قسمت استان کرمان قرار دارد به علت مشکلات اقتصادی و کمبود شغل به مناطق اطراف شهرستان منوجاندر محدوده روستای چغوکی مستقر شده اند و با تکیه بر دانش بومی خود شروع به ساخت گونه هایی از مسکن بنام کپرکرده اند ، در زبان محلی به این بنای معماری لهر گفته می شود که در هماهنگی کامل با اقلیم منطقه است. از آن جا کهتحقیق کلی در مورد شناخت کپر صورت گرفته، ضرورت این پژوهش نیز روشن می شود. در این مقاله سعی بر این است،با استفاده از روش توصیفی، تحلیلی و با جمع آوری اطلاعات مشتمل بر تحقیقات میدانی، مصاحبه با استادکاران ومطالعان محلی و در عین حال مطالعات کتابخانه ای و رجوع به مدارک و اسناد اندک موجود تلاش گردیده تا امکانبررسی و شناخت مصالح و روش ساخت این گونه معماری مسکونی فراهم شود. براین اساس هدف اصلی این تحقیقبررسی تاثیر عامل اقلیم، طبیعت و تکنیک ساخت بر معماری مسکن کپرهای رمشکی است، در پایان با یاری جستن ازنکات مثبت معماری این مناطق به ارایه برخی پیشنهادها برای معماری مسکونی امروز منطقه پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

کپر ، معماری بومی ، تکنیک ساخت ، اقوام رمشکی