بررسی معماری آب انبارها از منظر فضایی در معماری سنتی ایران

در ایران باستان همواره پایداری مورد توجه افراد بوده است از جمله در مناطق گرم و خشک و کویری ایران می توان راه حل های منطقی و هماهنگ و سازگار با اقلیم منطقه را مشاهده کرد.مناطق خشک به دلیل نامناسب بودن شرایط اقلیمی با محدودیت منابع آب روبرو می باشند یکی از شیوه های تامین آب در این مناطق احداث آب انبار برکه می باشد که با ذخیره آب در زمستان و بهره وری آن در تابستان،روشی است بهینه در بهره گیری از منابع و انرژی های طبیعی که می تواند آسایش اقلیمی منطقه مربوطه را بوجود آورد. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی می باشد و اطلاعات مورد نیاز به روش کتابخانه ای گرداوری شده است. از مطالعات میدانی نیز در جهت پیشبرد هر چه بهتر مطالعات بهره گرفته شده است. هدف از این تحقیق بررسی وضعیت آب انبارها در آب و هوا های متفاوت بخش هایی از کشور ایران از نظر چگونگی ساخت سازه ، نوع مصالح و قسمت های مختلف تشکیل دهنده و ارایه راهکارها در جهت حفظ و احیا این بناهای سنتی می باشد.

کلیدواژه ها:

آب انبار ، معماری سنتی ، اقلیم ، معماری ایرانی