بررسی معیارها و شاخص های تعاملات اجتماعی در یک مجموعه فرهنگی (مطالعه موردی شهرستان شوشتر)

ایجاد فضاهای عمومی در مقیاس های مختلف شهری در دهه های اخیر تلاشی در جهت رفع نیاز اجتماعی انسان به فضاها و قانونی بوده است. افسار اسب را در این فضاها منجربه افزایش حضورپذیری افراد در فضای عمومی و عاملی در جهت موفقیت فضاست. حال مقیاس های نزدیک به هم، نداشتن ویژگی ها و معیارهای فضاهای عمومی موثق و عدم معیارهایی جهت اجتماع پذیری فضاها منجربه خالی و رانده شدن غذاها شده است. از این لحاظ شناسایی معیارهای ایجاد کننده و ارتقاء دهنده اجتماع پذیری در فضاهای آخوندی ضرورتی است. فضاهای فرهنگی به عنوان بخشی از فضاهای عمومی افراد را درون سازمان های قضایی گوناگون به صورت اختیاری و برای انجام فعالیت های فرهنگی و اجتماعی گرد هم می آمدند. این فضاها محل مناسبی برای افزایش حضورپذیری افراد در جهت ایجاد تعامل، گفت وگو و مراودات محسوب می شوند و نقش مهمی در ایجاد و ارتقای تعاملات و ارتباط افراد با یکدیگر زندگی اجتماعی آن ها دارد. با درک چگونگی ارتباط این محیط ها و روابط اجتماعی میان افراد می توان معماران و طراحان را در جهت طراحی مناسب چنین فضاهایی یاری رساند. هدف پژوهش حاضر یافتن روابطی بین کیفیت غذای و مفاهیم اجتماعی از جمله حضورپذیری افراد در جهت ایجاد تعامل، گفت وگو و مراودات در معماری و طراحی شهری و به کارگیری آن ها در طراحی بناهای فرهنگی است. در ارزیابی مولفه های حضورپذیری افراد در جهت ایجاد تعامل با ما گفتگو و مراودات از روش مصاحبه و مشاهده و تحلیل نتایج آن از طریق نقشه های رفتار فضایی کاربران در فرهنگ سرای شوشتر به عنوان نمونه مورد مطالعه استفاده شده است. نتایج پژوهش حاضر حاکی از وجود رابطه مستقیم بین میزان حضورپذیری افراد در جهت ایجاد تعامل، گفت وگو و مراودات و مولفه های کاربردی از فعالیت و محیط ساخته شده است. این مولفه ها گاه به تنهایی در گاو در ترکیب با یکدیگر می توانند در کمیت و کیفیت حضور پذیره افراد در جهت ایجاد تعامل، گفت وگو و مراودات بناهای عمومی اثرگذار باشند.

کلیدواژه ها:

مجموعه فرهنگی ، حضورپذیری افراد ، ایجاد تعامل ، گفت وگو و مراودات ، شهرستان شوشتر