مطالعه و بررسی ارتباط آلودگی هوا با مرگ و میر جمعیت شهر تهران طی سال های 1390 تا 1395

زمینه و هدف: آلودگی هوا چهارمین عامل مرگ و میر در جهان است. آلودگی هوا به عنوان یکی از مضرات توسعه ناپایدار بدون ملاحظات زیست محیطی، علاوه بر تخریب محیط زیست، سبب اثرات بهداشتی کوتاه و بلند مدت زیادی میگردد؛ هدف مطالعه حاضر برآورد تعداد مرگ های منتسب به آلودگی هوای شهر تهران، طی سال های 1390 تا 1395 بوده است.روش کار: این مطالعه از نوع مطالعات مقطعی است و در شهر تهران انجام گرفت. داده های مرگ و میر منتسب به آلودگی هوا طی دوره آماری مورد مطالعه (سالهای (1395-1390 از سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان بهشت زهرا دریافت گردید. برای واکاوی داده های فوتشدگان ناشی از بیماریهای قلبی- عروقی و تنفسی از نرم افزارهای آماری Excel و SPSS استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که 163644 نفر در دوره زمانی 1390 تا 1395 به دلیل مشکلات ناشی از آلودگی هوا (بیماری های قلبی- عروقی و بیماری های ریوی) جان خود را در شهر تهران از دست دادهاند. همچنین ارتباط معناداری بین مرگ و میر ناشی از بیماریهای مورد مطالعه با آلودگی هوا وجود دارد. میانگین سنی فوت شدگان 63,29 سال بود. افراد بالای 65 سال حساسیت بیشتری به آلودگی هوا دارند. 60,7٪، از فوت شدگان سنی بیشتر از 65 سال داشتند. 95447 نفر از فوت شدگان مرد، 64402 نفر زن و 3795 نفر نوزاد هستند. بیشترین میزان مرگ و میر منتسب به بیماری های قلبی و عروقی مربوط به سکته قلبی (آنفاکتوس)، ایست قلبی و سکته مغزی و در گروه بیماری های ریوی مربوط به نارسایی تنفسی، بیماری های ریوی و پنومونی بود.نتیجه گیری: به طور کلی بیشترین همبستگی بین آلودگی هوا در ماه های مختلف سال در ارتباط با مرگ و میر مربوط به ماه های سرد سال می باشد. به این صورت که هر چقدر دما کاهش یافته میزان مرگ ومیر افزایش یافته است. میزان آلودگی در کلان شهرهای ایران روز به روز افزایش یافته و شدیدتر میشود، بنابراین نیازمند توجه هرچه بیشتر مسیولین و متخصصین امر جهت کنترل آلودگی هوا میباشد.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، مرگ و میر ، بیماری های تنفسی ، بیماری های قلبی ، تهران