مقایسه روش های مختلف درون یابی تغییرات مکانی عمق آب زیرزمینی در دشت کرمان

در حال حاضر، در کشور منابع آب زیرزمینی به علت برداشتهای بی رویه به شدت رو به کاهش است. دشت کرمان جزء مناطق خشک و کویری ایران می باشد. دراین دشت مسائل ناشی از آب تنها به علت کمبود منابع آب نیست بلکه بیشتر به توزیع زمانی و مکانی ناموزون آن مربوط می گردد. از آنجا که آمار کلاسیم قادر به در نظرگرفتن توزیع مکانی عمق آبهای زیرزمینی نبوده لذا از زمین امار به عنوان تکنیکی برای این هدف استفاده می شود. این تحقیق به منظور بررسی تغییرات مکانی و زمانی عمق آب زیرزمینی دشت کرمان در سال 1385 به کمک بهترین روش تخمین گر زمین آماری انجام شد. ابتدا منابع آماری موجود عمق آب زیرزمینی (چاههای مشاهده ای) دشت، جمع آوری وبانک اطلاعاتی تهیه شد. پس از کنترل کیفیت و صحت آمار و اطمینان از همگنی و نرمال بودن آنها، از تکنیکهای مختلف میانیابی شامل روش کریجینگ (OK) ،لوگ کریجینگ(OK-LOG) کوکریجینگ با استفاده از متغیر کمکی (OK-CO) و روش عکس فاصله (IDW) با توانهای 1 تا 5 استفاده شد و انتخاب بهترین روش میانیابی با استفاده ز دو معیار MAE,MBE بعمل آمد. سپس نقشه پهنه بندی مکانی در محیط نرم افزاری Arc-GIS9.1 ترسیم شد. نتایج آنالیز زمین آماری نشان داد که واریوگرام مدل نمایی بعنوان بهترنی مدل برازش شده به ساختارفضایی داده ها و روش کریجینگ بعنوان بهترین روش میانیابی پارامتر عمق آب می باشد نتایج حاصل از پهنه بندی مکانی نشان داد که حداکثر عمق آب درنواحی خروجی شمالی ( پیزومتر 62) و غربی دشت و حداقل آن در ورودی دشت (جنوب دشت در محدوده پیزومترهای 65و 66( و نیز در محدوده شهر کرمان (پیزومترهای 52و 47)است.

کلیدواژه ها:

تغییرات مکانی ، عمق آب زیرزمینی ، زمین آمار ، دشت کرمان