کمی سازی بیماریهای تنفسی و قلبی - عروقی منتسب به ذرات معلق کمتر از ده میکرون موجود در هوای شهر اصفهان طی سال 1392

مقدمه: در سالهای اخیر بحران آلودگی هوا در برخی شهرهای ایران از جمله اصفهان بدلیل شرایط خاص جغرافیایی و قرارگیری در یک گودال و تجمع مواد آلاینده در هوای سطحی، این شهر را به یکی از آلوده ترین شهرهای کشور از نظر میزان آلاینده های هوا تبدیل نموده است. هدف از این تحقیق برآورد بیماری های قلبی و تنفسی منتسب به آلاینده PM10 در سال 1392 در شهر اصفهان ست. روش کار: در مرحله اول غلظت آلاینده PM10 در سال 1392 با استفاده از دستگاه GRIMM اندازه گیری گردید. همچنین پارامترهای دما و فشار از طریق نرم افزار ( WWW . MSN . COM ) ساعت به ساعت قرایت و ثبت گردید. در مرحله بعد این داده ها توسط نرم افزار EXCEL پردازش گردید و میزان اثر بهداشتی بر مبنای فرضیه نسبت خطر منتسب به ذرات معلق تعیین گردید. نتایج: نتایج نشان داد که در فصل گرم سال طی بهار و تابستان غلظت PM10 نسبت به فصل سرد سال ( پاییز و زمستان ) بیشتر بوده است. حداکثر غلظت PM10، 1000 / 83 میکروگرم بر متر مکعب در فصل تابستان در ایستگاه احمد آباد ثبت گردید. همچنین نتایج نشان میدهد که تعداد تجمعی موارد بیماریهای قلبی- تنفسی در سال 1392 در اصفهان در برآورد حد وسط خطر نسبی به ترتیب 585 نفر و 1517 نفر می باشد. بحث و نتیجه گیری: تقریبا 56 درصد بیماریهای قلبی منتسب در روزهایی رخ داده است که غلظت PM10 از 120 میکروگرم در متر مکعب تجاوز ننموده است. باید توجه داشت که 585 نفر همگی منتسب به تماس با ورPM بوده است. تعداد مراجعین بیماری های تنفسی منتسب به تماس با PM10 حدود 7 / 5 درصد کل مراجعین همین پیامد بهداشتی می باشد با افزایش هر 10 میکروگرم بر متر مکعب غلظت ذرات معلق خطر بیماریهای قلبی و تنفسی به ترتیب 0 7 / 009 و 0 / 008 ٪ افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

شهر اصفهان ، ذرات معلق کمتر از ده میکرون و بیماری قلبی و بیماری تنفسی