بررسی اثر افت صدا در نانو کامپوزیت ها بر پایه ترکیب پلی کربنات با3 / 0 درصد دی اکسید سیلسیوم در موانع صوتی شفاف

امروزه، موانع یکی از مهمترین روشهای کنترل آلودگی صوتی است که توانسته باعث افزایش افت صدا و محافظت از شنونده شود. هدف از این مقاله، بررسی عملکرد مانع صوتی شفاف بهینه شده حاوی پلی کربنات با 0/3 درصد وزنی دی اکسید سیلسیوم می باشد. در این مطالعه، میزان افت صدا در مانع های طراحی شده با استفاده از روش عنصر مرزی دو بعدی (BEM) محاسبه گردیده است. نتایج واضح این مطالعه بیان کننده این مسیله است بهترین کارایی کلی به ترتیب مربوط به مانع شفاف تکی ساده (ts)، مانع شفاف موازی بهینه شده حاوی پلی کربنات با 0/3 درصد دی اکسید سیلسیوم (tpcsi3r) و در نهایت مانع شفاف موازی ساده (tp) می باشد. به عبارتی استفاده از موانع موازی بدلیل افزایش انعکاسها از یک سطح به سطحی دیگر سبب کاهش کارایی در موانع موازی نسبت به موانع تکی می شود. علاوه بر این، با بکارگیری 0/3 درصد وزنی دی اکسید سیلیسیوم در پلیمر پلی کربنات کارایی مانع افزایش یافته است، بطوریکه سبب بهبود کارایی مانع موازی ساده به میزان 6/92 dB(A) شده است.

کلیدواژه ها:

مانع صوتی زیست محیطی ، افت صدا ، روش عنصر مرزی دو بعدی ، نانوکامپوزیت ، ترکیب پلی کربنات با 0/3 درصد دی اکسید سیلسیوم