بررسی نوسانات سطح آب زیرزمینی دشت میان آب شوشتر با روش طیفی (spectral method)

دشت میان آب با مساحتی معادل 447 کیلومتر مربع در 130 کیلومتری شمال اهواز و درجنوب شهرستان شوشتر، بین دو رودخانه شطیط و گرگ (کارون) با 02²¢،35 ، °48 تا 48² ، 16¢ ، °49 طول جغرافیایی و ²48 ،¢32 ، °31 تا 54² ، ¢05،°32 عرض جغرافیایی قرار دارد سطح برخورد به آب زیرزمینی بین 5/0 متر درنواحی شمال شرق (روستای تمبی)، تا حدود 9 متر در شمال غرب دشت (روستای قلعه سید) متغیر بوده و در قسمت جنوبی تا انتهای دشت (حوالی روستای بندقیر) بین 3 تا 8 متر در نوسان می باشد حداقل میزان هدایت الکتریکی آب در شمال دشت حدود 1038 و حداکثر آن در مرکز تا جنوب دشت به بیش از 15000 میکروموس برسانتی متر می رسد. ارتفاع متوسط دشت میان آب نسبت به سطح دریا 45 مترمی باشد شناخت وضعیت کمی و کیفی آبخوانهای زیرزمینی نقش بسیارمهمی در اعمال مدیریتی صحیح و دقیق در امر توسعه، بهره برداری و حفاظت ازاین منابع حیاتی دارد. در نواحی خشک و نیمه خشک علی الخصوص در ایام خشکسالی، که منباع آب سطحی دست خوش تغییرات است قسمت عمده آب مورد نیاز از آبهای زیرزمینی تامین می گردد این مطالعات از جایگاه ویژه ای برخوردار می باشد در این راستا بررسی نوسانات سطح آبهای زیرزمینی که نشاندهنده تغییرات حجم مخازن زیرزمینی است بی شک در برنامه ریزی مدیریتی منابع آب، بویژه در توسعه پایدار این منابع، ایده های ارزشمندی در دسترس مدیران و متولیان امور آب قرار می دهد. در این مقاله با استفاده ازتکنیک تجزیه و تحلیل سریهای زمانی داده های اندازه گیری شده چاههای مشاهده ای، به بررسی نوسانات کوتاه مدت (کمتر از یکسال و بیشتر از یک فصل) آبخوان آبرفتی دشت میان آب شوشتر، پرداخته شده و عوامل موثر برافت و خیز سطح آبخوان دشت، تعیین گردیده است.