بررسی صور خیال در شروه های هرمزگان

شعر در سرزمین ما ایران به یک طبقه و گروه خاص تعلق ندارد و همه مردم ایران زمین به تناسب شرایط فکری و فرهنگی خود با نوعی شعر الفت دارند و خواندن هر نوعی از شعر، جایی خاص و زمانی معین دارد. مردم هرمزگان برای رهایی از گرفتاری ها و سختی ها و ناملایمات زندگی به شروه خوانی روی می آورند از این رو همیشه در جامعه مظلوم و قانع هستند و به هیچ یک از احقاق شهروندی نرسیده اند. این مردمان خونگرم و صمیمی افراد فرهیخته هم دارند که در تاریخ ادبیات ایران غریب واقع شده اند؛ در شعر غنایی و به خصوص شروه می توان از محیا یاد کرد که اشعارش کمت از باباطاهر، فایز یا ملا پریشان کرمانشاهی نیست . اما تا کنون به صورت شایسته بدان پرداخته نشده است و هنوز محیا خوانان حتی در هرمزگان با محیا آشنایی کامل ندارند .شروه های هرمزگان، گذشته از چند دیوان مکتوب از محیا و غیرت و مشهور فرامرزی بیشتر آنها به صورت شفاهی و سینه به سینه به دست ما رسیده که در بعضی آن ها به نکات ادبی و بدیعی زیبایی برمی خوریم . این مقاله به انواع آرایه های به کار رفته در شروه های هرمزگان می پردازد ؛ هر چند بسامد آرایه تلمیح نسبت به دیگر آرایه ها بیشتر است. اما در این مجال به ذکر سه نمونه شاهد از هر آرایه بسنده میکنیم.

کلیدواژه ها:

شروه ، صور خیال ، هرمزگان