رویکرد اخلاقی، اجتماعی و فرهنگی به داستان سیاوش و سودابه

نقش مهم ادبیات در فرهنگ سازی ما را بر آن می دارد تا با آثار ادبی بهتر و بیشتر آشنا شویم. مقاله می پردازد و سیاوش و سودابه حاضر به بررسی یکی از داستان های دلکش شاهنامه فردوسی به نام جنبه های گوناگون اخلاقی، اجتماعی و فرهنگی سیاوش و سودابه را بازگویی می کند. سیاوش مانند سایر قهرمان های فردوسی در شاهنامه، از ویژگی های مهمی برخوردار است، از جمله خردورزی که یک اصل مهم در نظر فردوسی است و شاهکار سترگ خود را با یادکرد خرد آغاز می کند. اما سودابه شخصیتی منفی ودرخورسرزنش است زیراکه او منشا فاجعه مرگ سیاوش شناخته شده و ازهمه زنان شاهنامه حیله گرتر ومکارتر است. ما در این مقاله که با روش توصیفی وکتابخانه ای گردآوری شده با اشاره ای کلی به ابعاد شخصیتی و اخلاقی سیاوش وسودابه گفتار خود را پی می گیریم. اول شخصیت سیاوش را مورد بحث قرار می دهیم و بعد سراغ سودابه و فتنه گری هایش می رویم وعملکرد سیاوش را مد نظر قرار می دهیم و در آخرطینت بد سودابه مشخص می شود ومقصر مرگ سیاوش خیره سری های او و کارهای ضد ارزشی اوست که انجام می دهد و مشخص می شود که عشق سودابه، هوسی بیش نیست. هدف اصلی ما اشاعه فرهنگ درستکاری و ترویج پاکدامنی و خردگرایی است و حفظ ارزش های و عقاید انسان های پاک و درستکار.

کلیدواژه ها:

سیاوش ، سودابه ، شاهنامه ، شخصیت ، جنبه اخلاقی ، اجتماعی ، فرهنگی