سکر و صحو در عرفان

جهت آشنایی با مراحل سیر و سلوک و احوال و مقامات عرفانی شناخت پارهای از اصطلاحات و تعبیرات، لازم و ضروری میباشد.در این نوشته که موضوع اصلی آن، بیان دو نمونه از حالات عرفانی تحت عنوان سکر و صحو می باشد؛ ابتدا نگاهی کوتاه و گذرا بر عرفان و عارف انداخته شده و بیان گردیده که: عرفان یک نوع شناخت قلبی است که از طریق کشف و شهود حاصل میشود و کسی که به این مقام برسد عارف نام دارد.سپس ذوق و شرب و ری را به عنوان مقدمات سکر و صحو، مطرح نموده و در تعریف آنها گفته شده که همگی از ثمرات تجلی انوار الهی و از نتایج کشف است و لذتی می باشد که از دیدار حق حاصل میشود؛ اگر این لذت کوتاه باشد ذوق ، اگر کمی بادوام گردد شرب و هرگاه به حد اشباع برسد ری خوانده میشود.آنگاه به شرح موضوع اصلی پرداخته و سکر را به عنوان مستی حاصل از مشاهده ی جمال حق و بی خبری از خود و غیر، و صحو را هوشیار شدن از مستی و باز آمدن به حس و علم خویش، با بینشی عمیق و علمی الهی نسبت به خلایق برشمرده و دیدگاه شریعت را در این خصوص مطرح نموده و در پایان، انواع سکر و صحو و نظرات مختلف پیرامون آن مورد بررسی قرار گرفته است و از فرقه طیفوریه به عنوان طرفداران سکر و از جنیدیه به عنوان طرفداران صحو یاد شده است

کلیدواژه ها:

سکر ، صحو ، عرفان ، ذوق ، شرب