اغراض ثانوی جمله های انشایی در رساله قشریه

پرسش، امر و نهی در کلام عارفان از اهمیت زیادی برخوردارند. کتاب های عرفا و متصوفه متضمن مفاهیم حکمی و پند واندرز هستند که با هدف تعلیم و پند آموزی نوشته شده اند . پرسش برای فهمیدن و فهماندن و امر و نهی برای توصیه و بازداشتن از کاری است که هر سه با تعلیم و تعلم رابطه دارند. این سه گونه، در زبان عرفا هم در معنای اصلی خود و هم با اغراضی ثانوی به کار می روند. رساله قشیریه یکی از متونی است که برای پاسخ به نیازهای مریدان تدوین گشته است و سرشار از مضامین عرفانی و حکایات و روایات مشایخ است. در این کتاب به پرسش های متعددی برمی خوریم که دارای معانی و اهداف مختلفی است؛ همچنین جمله های امر و نهی در این کتاب به شکل های مختلف و اهداف و اغراض خاص به مقتضای حال و مقام به کار برده شده اند. این پژوهش باهدف تعیین میزان جمله های پرسشی و امری و نهی که در اغراض ثانوی به کار رفته اند و نحوه کاربرد ادات پرسش به بررسی این کتاب می پردازد.

کلیدواژه ها:

رساله قشیریه ، اغراض ثانوی ، پرسش ، امر ، نهی