تعیین سهم سازندهای زمین شناسی در تولید رسوب با استفاده از روش انگشت نگاری (مطالعه موردی: حوضه دریاچه زریوار کردستان)

یکی از روشهای موثر در شناسایی منابع رسوب و فرسایش، شناسایی سازندهای حساس به فرسایش در حوضه میباشد که این امر را میتوان با استفاده از روش ردیابی ژیوشیمیایی انجام داد. در این پژوهش با توجه به رسوبزایی بالای بخش جنوب غربی حوضه آبخیز دریاچه زریوار و وجود سازه های آبخیزداری احداث شده در این محدوده، نمونه های رسوب ریزدانه با استفاده از روش ردیابی ژیوشیمیایی مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از این روش درصد اشتراک سنگها و سازندها در بخش ریزدانه تعیین و نقشه فرسایشپذیری مواد زمین شناسی بر اساس این روش تهیه شد. نتایج نشان داد که واحد سنگ شناسی SK-Hf متشکل از اسکارن و کمی هورنفلس و با درصد اهمیت نسبی 82/54 بیشترین پتانسیل رسوب زایی را در منطقه مورد مطالعه دارد. همچنین واحد سنگی Qla با درصد اهمیت نسبی 8/37 کمترین پتانسیل رسوبزایی را دارد. نتایج این پژوهش میتواند در شناسایی پتانسیل رسوبزایی سازنده ها و کنترل فرسایش و رسوب مفید باشد.

کلیدواژه ها:

دریاچه زریوار ، SK-Hf ، ردیابی ژیوشیمیایی ، رسوب زایی