تاثیر 3 ماه پیاده روی منظم بر برخی شاخص های گلیسمیک دیابتی نوع 2
محل انتشار: چهارمین همایش ملی دستاوردهای جدید در علوم ورزشی
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 497
فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SPORTIAU04_001
تاریخ نمایه سازی: 1 مرداد 1397
چکیده مقاله:
برای کمک به کنترل قند خون و نیز کاهش عوامل خطر قلبی- عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، انجام فعالیتهای ورزشی توصیه می شود. پیاده روی منظم به عنوان یک فعالیت بدنی می تواند تاثیر مثبتی بر سلامت این بیماران داشته باشد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر پیاده روی منظم به مدت 3 ماه بر برخی شاخص های گلیسمیک زنان دیابتی نوع 2 بود.100 زن مبتلا به دیابت نوع 2 تصادفی به 2 گروه پیاده روی منظم و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه اول به مدت 3 ماه پیاده روی منظم رابین ساعات 7 تا 10 صبح به مدت 30 دقیقه انجام دادند. هر دو گروه روزانه 500 میلیگرم قرص متفورمین و 5 میلی گرم گلی بن کلامیدمصرف می کردند. شدت پیاده روی با توجه به مقیاس درک فشار بورگ سنجیده شد. گروه کنترل در مدت انجام پژوهش هیچگونه فعالیتورزشی مانند پیاده روی منظم نداشتند. هموگلوبین گلیکوزیله و گلوکز خون ناشتا پیش و پس از مداخله در 2 گروه سنجیده شد. از آمارتوصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد داده ها استفاده شد و برای محاسبه و مقایسه بین دو گروه از t زوجی و برای مقایسه درون گروهی از t مستقل استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS18 ارزیابی شدند و سطح معناداری (p<0/05) در نظرگرفته شد. در پیش آزمون هیچ تفاوتی در ویژگی های توصیفی آزمودنی ها از جمله قد، وزن، سن و سابقه ابتلا به دیابت وجود نداشت. در گروه پیاده روی منظم، عوامل هموگلوبین گلیکوزیله (p=0/000) و گلوکز خون ناشتا (p=0/002) تغییرات معناداری در پس آزمون داشتند و در گروه کنترل افزایش معناداری در گلوکز خون ناشتا (p=0/003) مشاهده شد. مقایسه بین دو گروه نشان داد تغییرات هموگلوبین گلیکوزیله (p=0/000) و گلوکز خون ناشتا (p=0/003) بین دو گروه معنادار بود.با توجه به نتایج پژوهش حاضر، میتوان گفت پیاده روی منظم می تواند تاثیر مثبتی بر شاخص های گلیسمی بیماران دیابتی نوع 2 داشتهباشد و در صورت داشتن زندگی کم تحرک و بدون فعالیت بدنی منظم، بیماری افراد دیابتی نوع 2 حتی با مصرف قرص بهتر نخواهد شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عباسعلی گایینی
استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
زهرا بیات
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، پردیس بین المللی کیش، دانشگاه تهران، کیش، ایران
علیرضا قلی پور
کارشناس ارشد آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران