استفاد از رویکرد سیستمی به منظور ارایه ی یک سیستم طبقه بندی مهندسی برای ارزیابی ریسک های زمین ناشسی تونل سازی مکانیزه

با توجه به رشد جمعیت و توزیع نامناسب آب، بحران کمبود آب در بیشتر نقاط جهان پیش بینی می شود. شرایط اقلیمی ایران موجب شده است، گزینه ی انتقال بین حوضه ای آب به عنوان یک ضرورت مد نظر کارشناسان قرار گیرد. پروژه های تونل سازی به دلیل عدم شناخت کافی از وضعیت زمین، شرایط پیرامونی و عدم قطعیت های مرتبط با آن در مقایسه با پروژه های مشابه، همواره با درصد بالایی از ریسک همراه هستند. مدیریت درست و به موقع این ریسک ها موجب حداقل کردن احتمال وقوع یا اثر پیامدهای منفی بر اهداف پروژه می شود. لذا در این تحقیق، ریسک های زمین شناسی برای 19 پهنه از یک پروژه ی تونل سازی در غرب ایران مورد مطالعه قرار گرفته است. برای این منظور از رویکرد سیستم های مهندسی سنگ (RES) به عنوان یک رویکرد سیستمی در تحلیل و رده بندی شدت این ریسک ها استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که پهنه های 3 و 6 به عنوان پهنه هیا با شدت ریسک بسیار بالا و پهنه هیا 5 و 7 و 8 و 9 و 12 به عنوان پهنه های با شدت ریسک بالا معرفی می گردند. لازم به ذکر است در سایر پهنه ها شدت ریسک به طور متوسط بوده است.

کلیدواژه ها:

تونل سازی ، ریسک های زمین شناسی ، سیستم های مهندسی سنگ (RES) ، رویکرد سیستمی