اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر فشار روانی والدگری در مادران دارای کودک کم توان ذهنی شهر آبادان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر فشار روانی والدگری گی درمادران دارای کودک کم توان ذهنی شهر آبادان انجام شده است. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون، و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش مادران تمامی دانش آموزان مبتلا به کم توان ذهنی درشهر آبادان بود که در سال تحصیلی 93-94 در مدارس استثنایی مشغول به تحصیل بودند. نمونه اولیه شامل 52 مادری بود که مقیاس فشار روانی والد گری را تکمیل کردند، از بین آنها 30 مادر که بالاترین نمرات را در دو متغیر کسب نمودند انتخاب و سپس به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. سپس 8 جلسه ی 2 ساعته مداخله درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش روی گروه آزمایش اجرا شد. پس از مداخله از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیری و با آلفای 0/05 انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد کاهش فشار روانی والدگری مادران دارای کودک کم توان ذهنی تاثیر گذار بوده است یافته های پژوهش حاکی از کارایی این شیوه ی نوظهور درمان شناختی – رفتاری است که به نظر می رسد به علت تلفیق تکنیک های شرقی در آن برای مراجعین ایرانی مناسب تر است.

کلیدواژه ها:

درمان پذیرش و تعهد ، فشار روانی والد گری ، کم توان ذهنی