پیش بینی نشانگان اختلال سلوک بر اساس میزان سازگاری در کودکان

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی نشانگان اختلال سلوک بر اساس میزان سازگاری در کودکان بود. روش پژوهش زوش پژوهش توصیفیاز نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر ارومیه بود. نمونه آماری 30 نفر از این افراد بودند که بهروش نمونه گیری دردسترس انتخاب و پرسشنامه های علایم مرضی کودک گدو و اسپرافکین (1999) بعد اختلال سلوک و سازگاریدخانجی (1376) در مورد آنها تکمیل شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که همبشتگی منیی و معناداری بین میزان سازگاریو نشانگان اختلال سلوک وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسون نشان داد که که سازگاری 47 درصد از واریانس نشانگان اختلال سلوک را درجهت منفی تبیین می کند. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که میزان سازگاری در نشانگان اختلال سلوک کودکاننقش دارد.

کلیدواژه ها:

سازگاری ، اختلال سلوک ، کودکان