رابطه مهارت های اجتماعی با انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه هفتم منطقه درودزن

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه مهارت های اجتماعی با انگیزه پیشرفت تحصیلی و یادگیری خودراهبر دانش آموزان بود. روشپژوهش از نوع همبستگی و روش نمونه گیری ، خوشه ای تک مرحله ای بود که جامعه آماری 306 نفر ونمونه 118 نفر انتخاب شد .ابزارجمع آوری اطلاعات در این پژوهش شامل پرسشنامه انگیزه پیشرفت تحصیلی هارتز و پرسشنامه مهارت های اجتماعی نوجوانان (TIss)ایندربیتزن و فوستر استفاده شد.برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی میانگین و انحراف معیار متغیرهای پژوهش و در سطحاستنباطی از آزمون معنیداری ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چند متغیره به شیوه همزمان استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که: بین رفتارهای اجتماعی مطلوب با انگیزه پیشرفت تحصیلی رابطه معنادار وجود دارد . بین رفتارهای غیر اجتماعی با انگیزه پیشرفت تحصیلی رابطه معنادار وجود ندارد. مهارت های اجتماعی به طور معنی دار قادر به پیش بینی انگیزه پیشرفت نمی باشند.

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، انگیزه پیشرفت تحصیلی ، متوسطه اول