بررسی تحقیقات صورت گرفته در زمینه مکانیسم آبشستگی موضعی پیرامون تکیه گاه پل

پل ها از جمله مهمترین و پرکاربردترین سازه های رودخانه ای هستند، که از دیرباز مورد استفاده می باشد. همه ساله در اثر برروزسیلاب در رودخانه ها تعداد زیادی از پل ها درست در زمانی که بیشترین نیاز به آنها وجود دارد، تخریب می گردند یکی از مهمترینعوامل تخریب پل ها، آبشستگی موضعی اطراف فونداسیون (شامل پایه و تکیه گاه) می باشد. جابجایی ذرات رسوب ناشی از تغییرشکل الگوی جریان، آبشستگی نامیده می شود. این پدیده یکی از دلایل ناپایداری و در نهایت تخریب پل ها به شمار می رود. درزمینه آبشستگی اطراف پل ها تمرکز پژوهش ها بیشتر بر روی پایه بوده و پژوهش های انجام شده در خصوص تکیه گاه بسیار اندکبوده است هنگامی که سازه ای در مسیر جریان رودخانه ای قرار می گیرد، جریان آب اطراف آن متلاطم شده و یک سلسلهجریانهای گردابی ایجاد می کند. این سیستم های گردابی مکانیزم اصلی آبشستگی به حساب می آیند که در دراز مدت باعث ایجادحفره در محل سازه شده و ممکن است موجب ریزش پل گردد. تاکنون مطالعات مختلفی در خصوص شناخت مکانیزم آبشستگیاطراف سازه های هیدرولیکی و به خصوص پل ها انجام شده است. در این تحقیق به بررسی تحقیقات صورت گرفته در این زمینهپرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

آبشستگی ، پل ، پایه ، تکیه گاه ، مکانیسه آبشستگی