بررسی اثر تغییر دبی پیک هیدروگراف سیل روی آبشستگی پیرامون تکیه گاه پل

در طول چند دهه گذشته، آبشستگی مورد مطالعه محققین زیادی قرار گرفته است. بسیاری از این مطالعات در شرایط جریان ماندگار و در محدوده پایه های پل انجام شده است. این در حالی است که در طبیعت، جریان سیل به شکل یک هیدروگراف و در حالت غیرماندگار است. به همین منظور در مطالعه حاضر تدثیر تغییر دربی پیک در هیدروگراف سیل روی آبشستگی پیرامون تکیه گاه پل با استفاده از مدل آزمایشگاهی بررسی شده است. بر این اساس زمان تداوم تمامی هیدروگراف ها یکسان و معادل 5 ساعت درنظر گرفته شد. آزمایشات در دبی های پیک متفاوت (در حالت هیدروگراف متقارن) و در گام های 3، 5، 7 و 9 مجموعا تعداد 13 آزمایش انجام شد. همچنین آزمایشات در شرایط آب زلال (U/Uc=0/95) انجام شد. نتایج نشان داد با افزایش تعداد گام ها در هر هیدروگراف از 3 به 8، 7 و 9 گام، آبشستگی دماغه بالادست تکیه گاه نیز کاهش پیدا کرد. از طرفی نیز می توان گفت در یک گام ثابت، با افزایش گام به گام دبی پیک هیدروگراف، عمق آبشستگی دماغه بالادست تکیه گاه با یک نرخ افزایشی، افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

آب زلال ، آب شستگی ، تکیه گاه پل ، جریان غیرماندگار ، دبی پیک ، دبی پایه