رویکرد اکوسیستمی مدیریت ساحلی در بهبود صنعت گردشگری

مناطق ساحلی از پربارترین و پویا ترین نقاط و بستر فعالیتهای عظیم اقتصادی و اجتماعی در جهان به شمار میروند. منابع ارزشمند اکولوژیکی، تنوع زیستی بالا، این مناطق را به یکی از حساس ترین و ارزشمندترین مناطق درجهان تبدیل نموده است. به دلیل بهره برداری نادرست از این منابع ارزشمند اغلب مناطق ساحلی جهان با وضعیتیبحرانی و خطرناک مواجهند به گونه ای که فشارهای وارده بر آنها بسیار بیشتر از ظرفیت تحمل زیست محیطیآنهاست. افزایش جمعیت بهره برداری بی رویه از منابع، آلوده سازی مناطق ساحلی، توسعه فعالیتهای ناسازگار بامحیط و عدم هماهنگی بین فعالیتها در نوار ساحلی از مهمترین دلایل ایجاد فشار بر این مناطق هستند.گردشگری ساحلی از بزرگترین فعالیتهای جهان است که با رشد شتابنده خود به فعالیتی چندمنظوره مبدل گشتهاست. بطوریکه توسعه توریسم و تفریحات مربوطه از عوامل موثر در شکل دهی الگوی توسعه نواحی ساحلی بودهو تامین کننده مزایای مستقیم و غیرمستقیم اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و محیطی بسیاری برای میزبان است. اما ازطرفی دیگر، چنین رویکردی موجب پدید آمدن نگرانیها و بیمهایی از تهدید و تخریب هویت، محیط و میراثطبیعی، تاریخی و فرهنگی ساکنان محلی سواحل گشته است. بطوریکه مقابله با اثرات ناشی از رشد توریسم کنترلنشده، نیازمند روشها و شیوه های صحیح برنامه ریزی، طراحی و مدیریت این مکانهاست. مناطق ساحلی در سراسرجهان از نظر تاریخی جزو نقاطی هستند که بدلیل وجود منابع غنی مورد بیشترین بهره برداری قرار گرفته اند. درکشورهای ساحلی، یک تخمین اولیه نشان می دهد که نیمی از کل جمعیت در نقاط ساحلی زندگی کرده ومهاجرت از مناطق داخلی به سمت ساحل در حال افزایش است ، حال در این مقاله ما به چگونگی مدیریت صحیحاین مناطق جهت بهبود وضعیت گردشگری و توریسم در سواحل ایران می پردازیم. روش تحقیق توصیفی تحلیلیو نوع آن پیمایشی است.

کلیدواژه ها:

گردشگری ساحلی ، توریسم ، میراث طبیعی ، نقاط ساحلی ، مهاجرت