تولید و تعیین خواص گرمایی فیلم های بر پایه ژلاتین حاوی نانوکریستال سلولز

در صنایع غذایی نانو کامپوزیت ها کاربردهای زیادی دارند این مواد از دیدگاه ایمنی غذایی، بهبود ویژگی های تغذیه ای وحسی و کاهش قیمت موردتوجه هستند. در این پژوهش 12 تیمار مختلف کامپوزیت های نشاسته حاوی مقادیر مختلفژلاتین (50%-0) و نانوکریستال سلولز (20%-0) بر اساس طرح مرکب مرکزی انتخاب و تولید شدند. در تمامی نمونه ها از 20% گلیسرول به عنوان پلاستی سایزر استفاده شد. ضخامت، حلالیت در آب و خواص گرمایی فیلم های تولید ش ده تعیینگردید و فرایند بهینه سازی برای تعیین بهترین فرمولاسیون انجام شد. ضخامت بیوفیلم های حاصل به طور متوسط بین76-56 میکرومتر می بود. براساس نتایج به دست آمده کمترین میزان حلالیت به مقدار 24/39 درصد در نانوکامپوزیتی حاوی 17 درصد نانوسلولز و 7/3223 درصد ژلاتین به دست آمد. ولی با افزایش میزان ژلاتین به % 40 میزان حلالیت برابر با64/41 درصد در نانوکامپوزیتی با 10 درصد نانوسلولز مشاهده شد. نتایج به دست آمده بیانگر آن بود که با افزایش نانوسلولزدر غلظت های ثابت ژلاتین، مقادیر نقطه ذوب نانوکامپوزیت های تولید شده افزایش می یابد. میزان نقطه ذوب براینانوکامپوزیت های مختلف بین 64 تا 78 درجه سلسیوس متغیر می بود. بر اساس فرایند بهینه سازی برای به حداقلرساندن حلالیت بایستی از 12/32% نانوسلولز و 10/10% ژلاتین استفاده شود. با تهیه فیلم های کامپوزیت ژلاتین همراه با سایر بیوپلیمرهای کربوهیدراتی یا پروتیینی امید است بتوان خواص اندازه گیری شده را بیش از این بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

نشاسته ، ژلاتین ، نانوسلولز ، خواص گرمایی