بررسی و مقایسه تولید و بکارگیری بتن گوگردی و بتن خود تراکم درسازه های بتنی با رویکرد توسعه پایدار

امروزه بتن از جمله پر کاربردترین مصالح ساختمانی در دنیا شناخته شده است و لازمه اصلی ساخت و ساز پایدار محسوب می شود. صنعت بتن با توجه به مقبولیت عام آن در جهان، یکی از صنایع پر مصرف که ارتباط تنگاتنگی با محیط زیست دارد. به کارگیری وسیع مواد خام طبیعی به عنوان سنگدانه و استفاده آن در ساخت بتن به همراه منابع آب و انرژی و در بعضی موارد افزودنی ها که با آلودگی های فراوان زیست محیطی همراه است، باعث تولید حجم زیاد نخاله های ساختمانی بعد از عمر مفید ساختمان می گردد. این تولید در چند ده ه اخیر به عنوان دغدغه جدی از سوی جوامع جهانی طرفدار محیط زیست مطرح شده است. در کشورهای پیشرفته از اواخر ده ه هفتاد میلادی همگام با مطرح شدن توسعه پایدار به عنوان یک ضرورت حفظ محیط زیست، تحقیقات زیادی به منظور همسویی ضعیف بتن با تحقق اهداف توسعه پایدار صورت گرفته و نتایج حاصل از آن در سطح وسیعی، جهت تولید و مصرف کنترل شده بتن و کاهش اثرات سوء زیست محیطی به کار گرفته شده است اما در کشور ایران در به کارگیری دستاوردهای حاصله در این صنعت توجه کافی مبذول نشده و همچنان شاهد از دست رفتن سرمایه های ملی و اثرات مخرب زیست محیطی در سطح خرد و کلان می باشیم. در این مقاله بعد از مروری گذرا به معرفی بتن گوگردی و بتن خود تراکم به مقایسه و نقش این دو در حفظ محیط زیست و حرکت به سوی توسعه پایدار می پردازیم

کلیدواژه ها:

بتن گوگردی ، بتن خود تراکم ، توسعه پایدار ، محیط زیست